In dezelfde trant als de Regel Van Cool en de Regel Van Grappig, luidt de Regel Van Eng: als het eng genoeg is, maakt het niet uit hoe onlogisch het is. Het enige belangrijke is dat het je de stuipen op het lijf jaagt.
Hoe bereik je zo'n niveau van engheid?
- Het paranormale/abnormale samenvoegen met het normale/bekende. Zelfs met de Suspension of Disbelief, zijn overduidelijk enge dingen niet echt heel eng als ze voor het publiek in een compleet onherkenbare situatie gebeuren. Maar als die enge elementen worden samengesmolten met doodgewone, allerdaagse situaties en zich afspelen in een herkenbare setting kun je geen bescherming meer zoeken achter de vierde wand. Zelfs al gebruik je de meest realistische speciale effecten, dan nog kan een Onbegrijpelijke Aliën op een Onwereldse Plek gewoon uitdraaien op Narm. Maar als je je op de Griezelvallei weet te bevinden door een Mensachtige Gruwel in een Verlaten Ziekenhuis te plaatsen... dát kan wel echt doodeng zijn.
- Eindigen met een opmerking of element waar niemand in het echt mee zou eindigen. Mensen zijn nou eenmaal psychopaten. Het is misschien een beetje grappig, maar bovenal eng. Voorbeeldje uit The Dark Knight van de Joker: "How about a magic trick? I'm gonna make this pencil disappear..."
- Tot in detail iets eng laten zien (of beschrijven) wat direct te maken heeft met het menselijk lichaam. Dit kan Lichaamshorror zijn, maar dat hoeft niet. Zo valt The Matrix die mensen gebruikt als 'levende batterijen' hier ook een voorbeeld van.
- Bepaalde dingen juist niet laten zien en bepaalde dingen niet uitleggen. Dit komt voort uit de (vrij logische) gedachte dat geen enkel special effect, hoe duur dan ook, en geen enkele uitleg, beter kan zijn dan de verbeelding van de kijker. Deze methode kan spanning creëren, de grote onthulling meer power geven en een simpele Jumpscare omzetten in een Broekpoepscenario. Wat Was Dat Geluid? en Verdoezelde Special Effects zijn vaak voorbeelden, waarbij dingen (tijdelijk) aan de fantasie van de kijkers worden overgelaten. Teleportatie Buiten Beeld, Ononthullingshoeken en onrealistisch behendige monsters in luchtschachten zijn allemaal klassieke manieren om enge dingen zolang mogelijk verborgen te houden. Zijn Naam Is..., Gunstig Onderbroken Document, Gunstige Fotoversluiering en Apocalyptisch Logboek worden voor het plot vaak ingezet om de onthulling op het allerlaatste moment uit te stellen.
- Gewoon iets doodengs maken en het in al z'n smerige, verlichte glorie laten zien. Héél lastig voor elkaar te boksen, gezien je riskeert dat zelfs de kleinste foutjes des te meer opvallen. Ook gaat hiermee de dreigende sfeer verloren; je weet immers al wat er aan de hand is. Maar als het wél goed wordt uitgevoerd, is het absoluut Nachtmerriemateriaal, vooral omdat verlichting door zowel kijkers als de personages wordt geassocieerd met veiligheid – wat dus mooi niet altijd blijkt te kloppen. Een voorbeeld is The Walking Dead, waarin de Walkers net zo goed aanvallen in daglicht als in het donker, wat het tot perfect Paranoiamateriaal maakt.
Zoals je waarschijnlijk al doorhad is deze trope voornamelijk in Films veelvoorkomend. Dat kan zijn omdat producers geen moer geven om dingen als logica, of misschien omdat ze gewoon geen tijd hebben om elk klein eigenaardigheidje uit te leggen. We zullen het nooit zeker weten.
Zie ook: Handwuif en Nachtmerriemateriaal.
Vergelijk met: Koelkastlogica. Offscreen Teleporteren en Lichaamshorror zijn Subtropes.
Contrasteer met: Narm, Nachtmerrieflop en Regel Van Schattig, die het potentieel voor engheid teniet doen. Contrasteer ook met Volwassen Angst en Realistische Horror, die angst veroorzaken middels plausibele situaties.
[Engels: Rule of Scary]
