Dus een van de personages heeft een geheim, een die ze niet willen laten weglekken. Helaas doet Clark Kenting het niet altijd, en een bepaald aspect van het geheim zal hoe dan ook overduidelijk zijn. Dus ze moeten een excuus bedenken voor hun situatie en een leugen vertellen.
Vergelijkbaar met 't Was een Tovenaar, maar in plaats van met de hand wuiven naar een of ander onwaarschijnlijk aspect van de serie, is het personage degene die met de hand naar een ander personage wuift.
In de ideale versie van de trope accepteren de meeste mensen dit vanwege hun ingebouwde Weirdness Censor, of omdat het wordt uitgevoerd als een Seamless Spontaneous Lie. Wanneer het mislukt, krijgt u That Liar Lies gevolgd door Implausible Deniability. De leugen kan zowel met als zonder aarzeling verteld worden. Gaat bijna onvermijdelijk gepaard met een flinterdunne vermomming of sowieso niet een schurk. Wordt vaak geleverd door een slechte leugenaar. Suspiciously Specific Denial is een subtrope. Zie ook Metaphorically True and Insistent Terminology.
Sommige uitspraken die waar zijn "vanuit een bepaald gezichtspunt" kunnen schaamteloze leugens zijn.
In Het Echt is dit de meest aanstootgevende vorm van iets lelijks mooi maken terwijl dat niet werkt.
Verwar dit met Sarcasmemodus. Ga niet vergelijken met I Lied, dat is wanneer een personage regelrecht liegt, maar het liegen is niet overduidelijk. Refuge in Audacity behandelt de gevallen waarin deze truc daadwerkelijk werkt.
Hieronder staan wel voorbeelden.
[Engels: Blatant Lies]
